Geeta Chapter-12 / गीता द्वादशोऽध्यायः

अथ द्वादशोऽध्यायः

अर्जुन उवाच

एवं सततयुक्ता ये भक्तास्त्वां पर्युपासते।

 ये चाप्यक्षरमव्यक्तं तेषां के योगवित्तमाः । १ ।

श्रीभगवानुवाच

मव्यावेश्य मनो ये मां नित्ययुक्ता उपासते।

श्रद्धया परयोपेतास्ते मे युक्ततमा मताः। २ ।

ये त्वक्षरमनिर्देश्यमव्यक्तं पर्युपासते।

सर्वत्रगमचिन्त्यं च कूटस्थमचलं ध्रुवम्। ३ ।

 सन्नियम्येन्द्रियग्रामं सर्वत्र समबुद्धयः ।

ते प्राप्नुवन्ति मामेव सर्वभूतहिते रताः। ४ ।

क्लेशोऽधिकतरस्तेषामव्यक्तासक्तचेतसाम् ।

अव्यक्ता हि गतिर्दुःखं देहवद्भिरवाप्यते। ५ ।

ये तु सर्वाणि कर्माणि मयि सन्नयस्य मत्पराः ।

अनन्येनैव योगेन मां ध्यायन्त उपासते। ६ ।

तेषामहं समुद्धर्ता मृत्युसंसारसागरात् ।

 भवामि नचिरात्पार्थ मय्यावेशितचेतसाम् । ७ ।

मय्येव मन आधत्स्व मयि बुद्धिं निवेशय।

निवसिष्यसि मय्येव अत ऊर्ध्वं न संशयः । ८ ।

अथ चित्तं समाधातुं न शक्नोषि मयि स्थिरम् ।

 अभ्यासयोगेन ततो मामिच्छाप्तुं धनञ्जय। ९ ।

अभ्यासे ऽप्यसमर्थोऽसि मत्कर्मपरमो भव।

मदर्थमपि कर्माणि कुर्वन्सिद्धिमवाप्स्यसि । १०।

अथैतदप्यशक्तोऽसि कर्तुं मद्योगमाश्रितः।

सर्वकर्मफलत्यागं ततः कुरु यतात्मवान्। ११।

श्रेयो हि ज्ञानमभ्यासाञ्जानाद्ध्यानं विशिष्यते ।

 ध्यानात्कर्मफलत्यागस्त्यागाच्छान्तिरनन्तरम्। १२।

 अद्वेष्टा सर्वभूतानां मैत्रः करुण एव च।

 निर्ममो निरहङ्कारः समदुःखसुखः क्षमी। १३।

सन्तुष्टः सततं योगी यतात्मा दृढनिश्चयः।

 मय्यर्पितमनोबुद्धियों मद्भक्तः स मे प्रियः । १४।

यस्मान्नोद्विजते लोको लोकान्नोद्विजते च यः।

हर्षामर्षभयोद्वेगैर्मुक्तो यः स च मे प्रियः । १५।

अनपेक्षः शुचिर्दक्ष उदासीनो गतव्यथः ।

सर्वारम्भपरित्यागी यो मद्भक्तः स मे प्रियः। १६ ।  

 यो न ह्रष्यति न द्वेष्टि न शोचति न काङ्क्षति ।

 शुभाशुभपरित्यागी भक्तिमान्यः स मे प्रियः। १७।

 समः शत्रौ च मित्रे च तथा मानापमानयोः ।

शीतोष्णसुखदुःखेषु समः सङ्गविवर्जितः । १८ ।

 तुल्यनिन्दास्तुतिर्मौनी सन्तुष्टो येन केनचित् ।

अनिकेतः स्थिरमतिर्भक्तिमान्यो  प्रियो नरः । १९।

ये तु धर्म्यामृतमिदं यथोक्तं पर्युपासते ।

श्रद्दधाना मत्परमा भक्तास्तेऽतीव मे प्रियाः । २०।

 भक्तियोगो नाम द्वादशोऽध्यायः ॥